الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از کارکنان بیمارستان های جهرم

چکیده زمینه و هدف: در دهه های اخیر درمان نامناسب آنتی بیوتیکی منجر به ظهور سویه های مقاوم به متی سیلین و ونکومایسین شده است. از آنجا که استافیلوکوکوس اورئوس از منابع مهم ایجاد عفونت و انتقال به وسیله کارکنان بیمارستان ها است، هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از کارکنان بیمارستان های جهرم بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی در سال 1391، تعداد 397 نمونه از ناحیه قدامی بینی کارکنان درمانی و خدماتی بیمارستان های جهرم به وسیله سواب استریل جمع آوری و بعد از تعیین هویت باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به وسیله تست‏های بیوشیمیایی و میکروبیولوژی، الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله های جداشده به روش دیسک دیفیوژن برای 13 نوع آنتی‏بیوتیک بررسی شد. برای سویه های مقاوم به متی‏سیلین در روش دیسک دیفیوژن(قطرهاله بیشتر از میلی متر)، حداقل غلظت مهارکنندگی (mic)نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین‏، تیکوپلانین، لینزولید و سینرسید به روش e-testتعیین گردید. داده ها با آزمون های آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه 3/11 درصد افراد، ناقل استافیلوکوکوس اورئوس در بینی بودند. به طوری که 90 درصد از آنها کارکنان درمانی و 10 درصد کارکنان خدماتی بودند. بیشترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های سیپروفلوکساسین، ریفامپین، لینزولید و سینرسید (1/91 درصد) و کمترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های پنی‏سیلین (7/4 درصد) مشاهده شد. از 9 سویه مقاوم به متی‏سیلین، یک ایزوله مقاوم به ونکومایسین و 2 ایزوله مقاوم به تیکوپلانین و لینزولید بودند. نتیجه گیری: با توجه به این که سویه های جداشده از کارکنان به اکثر آنتی‏بیوتیک‏های رایج در درمان عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس مقاومت نشان دادند، شناسایی و درمان این کارکنان درمانی و خدماتی می تواند از افزایش عفونت های بیمارستانی ناشی از سویه های مقاوم جلوگیری نماید. واژه های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس، کارکنان بیمارستان، مقاومت آنتی‏بیوتیکی